Μου το προτείνανε πολλοί να το δοκιμάσω και να φτιάξω έναν πίνακα έμπνευσης, κάτι για το οποίο είχα ακούσει αόριστα μεν, αλλά πολλοί λένε ότι λειτουργεί εφ'όσον το κάνεις σωστά. Μπήκα λοιπόν και εγώ στο τρυπάκι και άρχισα να ψάχνω για τον δικό μου πίνακα έμπνευσης χωρίς να ξέρω από πού να ξεκινήσω!

Άλλη μια χρονιά έφτασε στο τέλος της. Για εμάς ήταν και το τέλος του δημοτικού, μετά από 7 χρόνια (+2 νηπιαγωγείο που συστεγάζεται στο ίδιο κτίριο)! Οικογένεια πλέον είχαμε γίνει όλοι!

Ναι έχετε δίκιο, έχουμε πολύ μα πάρα πολύ καιρό να φτιάξουμε και να οργανώσουμε το αγαπημένο μας Μενού Εβδομάδας! Κατά καιρούς σας έχουμε δώσει πολλές ιδέες τις οποίες κι εμείς επαναλαμβάνουμε από βδομάδα σε βδομάδα. Μπορείτε να τις βρείτε όλες κάνοντας αναζήτηση με την λέξη "μενού" στην αναζήτηση του ιστολογίου.

Από μικρή μου άρεσε να ζωγραφίζω ήλιους. Μεγάλους, μικρούς, πολύχρωμους, μονόχρωμους, πάντα χαμογελαστούς. Με τον ήλιο κατά νου, είχα ξεκινήσει ένα project εδώ και πάρα πολύ καιρό και ευτυχώς ήρθε επιτέλους η στιγμή για να το ολοκληρώσω.

Απογευματάκι καλοκαιριού, μετά από τον μεσημεριανό ύπνο, η ώρα του ελληνικού καφέ με μπόλικο καϊμάκι στο παραδοσιακό ίδιο πάντα φλιτζάνι του.

Ένας παλιός καμβάς που δεν μου άρεσε πια, ντύθηκε με χαρτί περιτυλίγματος. 

Ο κάθε ένας από εμάς επέλεξε από ένα χρώμα και βάλαμε τα αποτυπώματα της παλάμης μας απάνω. 

Τέλος, με χρυσή μπογιά έκανα ένα περίγραμμα. 

Ήταν μια πολύ ευχάριστη και διασκεδαστική διαδικασία, ειδικά το σημείο που είχαμε πασαλείψει τα χέρια μας με το χρώμα! Φαντάζεστε γιατί υποθέτω! 

Άρεσε πολύ σε όλους μας! Για να θυμόμαστε πότε το κάναμε, σημειώσαμε και την ημερομηνία κάτω αριστερά. Θέλω να πιστεύω πως θα μείνει στο χρόνο ως ένα οικογενειακό ενθύμιο. 

Τα πιτάκια αυτά τα κάναμε στο Σαββατοκύριακο που πέρασε. Κάπου πέτυχα την συνταγή σε βίντεο, αλλά λίγο την πείραξα...ως συνήθως...
Τα δοκιμάσαμε, μας άρεσαν, οπότε σας δίνω την συνταγή για να τα δοκιμάσετε κι εσείς!

Έτοιμοι για ένα πολύ πολύ εύκολο και πολύ σοκολατένιο γλυκάκι;;;
Τενερίνα σοκολάτας...σοκόλαση σας λέω!!!
Είναι σαν υγρό κέικ!!!

Ίσως λίγο η στάμπα στην μπλούζα. Ίσως λίγο οι καταστάσεις. Ίσως λίγο από όλα, το how about no τριγυρνά στο μυαλό μου διαρκώς.
Γιατί, είναι περισσότερες οι φορές που λέμε ναι, παρά όχι. Γιατί, σεβόμαστε περισσότερο τα ναι, παρά τα όχι. ( ; )

Είμαι ρομαντική, τι να κάνω; Θα κλάψω με ένα τραγούδι που θα ακούσω και θα μου φέρει μνήμες, όπως και με μια ταινία που θα με συγκινήσει! Όπως αυτή, η La La Land...

...και όσο περνάνε τα χρόνια οι ημέρες των Χριστουγέννων και μετά, τις νιώθεις σαν μερικές ακόμη ημέρες όπως όλες οι άλλες. Σου δίνεται αφορμή να γιορτάσεις και να ξεφύγεις λίγο από την καθημερινότητα, να αφήσεις στην άκρη για λίγο τα άγχη και τις υποχρεώσεις και να γίνεις για λίγο κι εσύ παιδί.
Ίσως επίσης, να αναθεωρηθούν κάποια πράγματα, πιο ουσιαστικά και πιο γρήγορα από άλλες χρονικές στιγμές του έτους. Όπως επίσης και στόχοι, μικροί μεγάλοι, δεν έχει τόσο σημασία, αρκεί να μπαίνουν και να μπορούν να είναι πραγματοποιήσιμοι, κάνοντάς μας καλύτερους ανθρώπους, να γίνεται η καθημερινότητα λίγο καλύτερη και γενικά όλα να γίνονται λίγο καλύτερα από όσο πριν.

Αυτή δεν είναι ουσιαστικά η ουσία; Να εξελισσόμαστε κάθε φορά, όσο το δυνατόν πιο συχνά.

Ό,τι έφερε έφερε, κι ό,τι πήρε πήρε το 2019. Βαρύγδουπο από πολλές απόψεις.
Το 2020 ας είναι ίδιο ή καλύτερο από το 2019.

Πόσο περίεργο μου φαίνεται... αλήθεια! Αλλά, κατά ένα περίεργο λόγο έχω ένα feeling ότι το νέο έτος είναι πιο ήπιο και καλοδιάθετο... θα δείξει...

Υγεία παιδιά... Υγεία για όλο τον κόσμο και όλα τα άλλα γίνονται!
Χρόνια πολλά και Καλή Χρονιά να έχουμε!